دانشمندان می‌گویند سگ‌های تربیت شده می‌توانند با بو کشیدن جوراب‌های نشسته، «بوی کرونای» افراد آلوده به ویروس را تشخیص دهند. به گفته آنان، قوه بویایی سگ‌ها در این مورد از آزمایش‌های سریع کرونا که با استفاده از ترشحات بینی و گلوی فرد صورت می‌گیرد، دقیق‌تر است.

بنا به پژوهشی که روز دوشنبه منتشر شد، می‌توان از سگ‌های تربیت شده که دو‌ به‌ دو کار می‌کنند، با ۹۴ درصد دقت عمل و ظرف تنها نیم ساعت، در ردیابی ویروس کرونا در صدها مسافر در فرودگاه‌ها استفاده کرد. 

اما کارشناسان هشدار داده‌اند که پیش از استفاده از سگ در ردیابی ویروس،  نتایج این گزارش (که هنوز مورد تایید سایر دانشمندان قرار نگرفته است) باید در شرایط واقعی به عمل گذاشته شود.

پژوهشگران به مدت چند هفته ۲۰۰ نمونه جوراب‌های نشسته و زیرپوش‌‌هایی را که کارکنان درمانی و افراد عادی آلوده به ویروس کووید بر تن داشته‌اند، و ۲۰۰ نمونه مشابه افراد سالم را به سگ‌های تعلیم‌داده‌شده، نشان داده‌اند.

پس از آن، سگ‌ها قادر بوده‌اند حتی موارد بدون عارضه و ملایم آلودگی به کووید-۱۹ و نیز انواع جهش‌‌یافته موسوم به ویروس «کنت» بریتانیا (بی ۱.۱.۷) را در افراد تشخیص دهند.

پروژه سگ‌های تربیت‌شده کرونایاب در دیگر نقاط جهان، از جمله فنلاند، آلمان، و شیلی نیز آزمایش شده است.  

به گفته جیمز لوگان، کارشناس کنترل امراض در دانشکده بهداشت و بیماری‌های حاره‌ای لندن که ریاست این تحقیقات را برعهده داشت، امتیاز این روش ردیابی بیماری بر آزمایش‌های سریع و معمول آزمایشگاهی این است که سگ‌ها می‌توانند «با سرعت و دقت بالا (رد آلودگی به ویروس کرونا) را در میان گروه‌های بزرگ مردم تشخیص دهند.»

بیش‌ترین و دقیق‌ترین موارد ردیابی بوی ویروس کرونا توسط فعال‌ترین سگ، تا ۹۴.۳ درصد حساسیت و تا ۹۲ درصد دقت عمل داشته است که به معنای اندک بودن احتمال خطا درتعیین نتیجه (چه منفی و چه مثبت) است.

تیم پژوهشی لوگان می‌گوید این به مراتب بالاتر از توصیه سازمان بهداشت جهانی در مورد درجه دقت آزمایش‌ها و دقیق‌تر از آزمایش با کیت‌های موجود است که در مجموع، حساسیت آن میان ۵۸ تا ۷۷ درصد  است.

استیو لیندزی ، استاد بیولوژی دانشگاه «دورهام» که روی این پروژه کار کرده است، می‌افزاید که سگ‌های تربیت‌شده می‌‌توانند در «جلوگیری از بازگشت کووید-۱۹ به بریتانیا کمک کنند.» 

اما این تحقیقات هنوز در مرحله ابتدایی است و پیش از آن که در فرودگاه‌ها و استادیوم‌های ورزشی با سگ‌های تربیت شده رو‌به‌رو شویم، باید در شرایط واقعی به مورد اجرا گذاشته شود.

لارنس یانگ، ویروس‌شناس و استاد سرطان شناسی دانشگاه «واریک»، می‌‌گوید: «این تحقیقات نظری نشان می‌دهد که می‌توان از سگ‌های تربیت‌شده برای ردیابی در فرودگاه‌ها، ورزشگاه‌ها، و سالن‌های کنسرت استفاده کرد.

«پرسش اصلی این است که آیا می‌توان درشرایط واقعی این عمل را به جای جوراب و پیراهن، روی مردم انجام داد؟»